Waar heb ik het aan verdiend, dat jij zo tegen mij doet?

Deze zin hoorde ik enkele jaren geleden in een pretpark. De hele dag hoor je allerlei irritante geluiden en gillende kinderen, zo ook mijn eigen kinderen natuurlijk. Het Belgische concept van plezier (Plopsaland) werkt bijzonder goed bij de kinderen. Rondlopende magische wezens, waar alle kinderen als in een carnavalsoptocht braaf achterna lopen. Terwijl ik daar enigszins rustig zat, kon ik het niet laten deze zin te ontrafelen.

“Waar heb ik het aan verdiend, dat jij zo tegen mij doet?”

Een alleraardigste moeder ging tekeer tegen haar alleraardigste zoontje van een jaar of 5. Hoe kwader de moeder werd, hoe verdrietiger het kind. Er was hier duidelijk sprake van ernstige miscommunicatie, toch? Ik moest voor mezelf helder krijgen wat ik nou eigenlijk heb gehoord.

“Waar heb ik het aan verdiend?”

Waar heb je recht op, als ouder?
Wat verwacht jij als je een dagje uit gaat met kinderen?
Waar heb jij behoefte aan op zo’n dag?

“Dat jij zo tegen mij doet;”

Hoe kom je erbij dit gedrag te bestempelen als moedwillig vervelend?
Wat doet het kind waardoor jij van slag raakt?
Mag het kind zich wel uiten?
Heb je soms last van plaatsvervangende schaamte of schuld?

Interessant wat deze zin aan vragen teweeg brengt. Wellicht zijn er nog veel meer vragen die gesteld kunnen worden. Feit blijft echter dat het kind niets heeft gezegd. Het kind was waarschijnlijk overprikkeld of gewoon moe. De opvoeder is te allen tijde verantwoordelijk voor het kind en de opvoeding. Het kind wordt opgevoed! Het natuurlijke mechanisme van ‘Ik doe iets leuks voor jou en jij moet nu leuk tegen mij doen’, zit diep verborgen in een ieder. We verwachten nou eenmaal dat het gezellig is, als we iets gezelligs gaan doen. De wederzijdse afhankelijkheid kenmerkt de ouder/kind relatie. Van intense vreugde tot het achter het behang willen plakken van je kind. Dit maakt het daarom ook zo’n interessante maar ook lastige relatie. Omwille van onbewuste of zelfs bewuste verwachtingspatronen ten aanzien van onze kinderen, wil ik je uitnodigen zelfonderzoek te doen. Wat is de werkelijke reden om kinderen te willen opvoeden? Gewoon omdat iedereen het doet of is het een bewuste keuze. Perfectie bestaat niet in opvoeden.

“Wie is de ouder en wie is dan het kind?”

Men maakt nou eenmaal fouten omdat opvoeden een constant proces is van aantrekken en afstoten. De kunst is om te blijven opvoeden vanuit jouw volwassen positie. Indien je in de valkuil stapt van verwijten, impliceert dit een gebrek aan controle en een behoeftig innerlijk kind die geen aandacht krijgt. Er is dan sprake van rolverwarring. Wie is de ouder en wie is dan het kind?

Controle? Innerlijk kind? Wat nou. Dit heet, discipline bijbrengen. Nee, discipline breng je kinderen bij door consequent en congruent te zijn in je doen en laten. Nu de kinderen meer thuis zijn vanwege de vakantie kan onderzoek naar rolverwarring een leuke bezigheid zijn en veel zelfinzicht opleveren. Bijvoorbeeld, op momenten dat je even voor je uit kunt staren Hopelijk kunnen we genieten van een mooie, zonnige zomer. Fijne vakantie.

Tips voor de vakantie:

Geen stress; kinderen voelen het aan als je niet beschikbaar bent. Dit maakt ze onzeker. Stel jezelf eens voor hoe het is als iemand niet beschikbaar is voor jou terwijl je het zelf wel graag wil. Maak tijd voor elkaar.
Doe geen dingen die je zelf ook niet wil; als je kinderen alweer koekjes willen bakken en jij daar geen zin in hebt, kun je het gerust aangeven. Kinderen voelen haarfijn aan wanneer jij over je eigen grenzen gaat. Vraag jezelf wel af, wat de reden is voor je weigering.
Ga met mensen om waar je mee kunt lachen; niets is zo aanstekelijk als plezier hebben met gelijkgestemden.
Maak je niet druk; plan leuke activiteiten maar laat wel ruimte voor verveling. Vervelen is goed voor het stimuleren van creativiteit.
Geniet van elkaar; de kinderen hebben een druk jaar achter de rug en in de zomervakantie kun je ontdekken hoeveel ze zijn gegroeid. Letterlijk en figuurlijk.

Misschien allemaal open deuren! Dan alleen reminders.

Interessante boekentips voor ontspannen ouderschap:

Met kinderen groeien, Myla & John Kabat- Zinn
Handboek Mindful opvoeden, Myla & John Kabat- Zinn
Als de boedha kinderen had, Charlotte Kast
De zeven eigenschappen van effectieve families, Stephan R. Covey