Klop, klop is er iemand thuis?
04/05/2018
Je bent wat je denkt!
28/05/2018
Bekijk alles

Wie is de held?

De man heeft het moeilijk, kennelijk. Sinds de emancipatie van de vrouw ontstaat er bij veel mannen enige rolverwarring als je de psychologie moet geloven. Zelf geloof ik daar niets van. De man is altijd al verward geweest. Dit kun je ze ook niet kwalijk nemen want wij vrouwen zorgen voor de verwarring en houden dit in stand. Indien vrouwen de verwarring rondom het vrouwelijke oplossen ontstaat rust. Dit is niet een uitnodiging om massaal weer achter het aanrecht te kruipen maar te ontdekken waar je kracht ligt zonder krachtmeting uit te oefenen in vergelijking met de man. Indien kinderen opgroeien in een omgeving waarin er continue strijd gevoerd wordt zorgt dit voor verwarring in de identiteitsontwikkeling van kinderen. Mannen zijn hier veel gevoeliger voor dan vrouwen. Voor nu beperk ik mij daarom tot deze relatie.

Hoe ontstaat verwarring?

  • Dit gebeurt al bij de geboorte; het mooiste mannetje in je leven en je voelt dat hij volkomen en onvoorwaardelijk van jou houdt. De relatie tussen moeders en zonen is een behoorlijk complex ding. In het verhaal van Oedipus die zijn vader vermoord om zijn moeder te trouwen wordt het pijnlijk duidelijk. Het verhaal van Oedipus wordt geïnterpreteerd in de psychologie als een complex die ontwikkelt wordt door een diep gevoel van jaloezie naar de vader in het tekort schieten naar behoeftevervulling van de moeder. Deze theorie wordt niet volledig gedragen maar ik vind het interessant om te delen. Het verklaart namelijk de competitiedrang die dominanter aanwezig is bij mannen dan bij vrouwen.

 

  • Hoe doorbreek je als moeder deze symbiotische relatie die zorgt voor verwarring bij mannen? Door ze op te voeden als individu en niet als partner in crime. Dit zie je vaak gebeuren in gezinnen waar de vader sociaal emotioneel afwezig is. Vaders kunnen dan fysiek nabij zijn maar emotioneel hebben kinderen er niets aan. De moeder meent het tekort van afwezigheid te moeten vullen bij haar zoon. In de kinderjaren is het helemaal fijn en leuk en is hij helemaal het mannetje. Als dit mannetje groot wordt, ontstaan de problemen. Hij gaat andere meisjes/jongens leuk vinden maar hoe pak je dit aan? zonder het gevoel te hebben je moeder te kwetsen of haar het gevoel te geven dat je haar nu ook in de steek zal laten. Dit leidt tot hele ongezonde relaties met het andere of hetzelfde geslacht. Je stapt een relatie in vanuit een tekort en niet vanuit jezelf zijn.

 

  • Je zou denken dat de man sociaal emotioneel aanwezig zou moeten zijn. Waarom is het voor sommige mannen moeilijk? Dit heeft weinig met aanleg te maken maar voor een groot deel aan de opvoeding. Voedt hem niet op als jouw mannetje maar een mannetje met zijn eigen unieke karakter. Jongens en mannen willen zich graag sterk en onafhankelijk voelen. Laten zien dat ze van alles voor elkaar kunnen krijgen. Ze zijn geboren leiders. Indien dit geboren leiderschap niet gezien of gehoord wordt, zoekt het zijn uitweg in vervormingen in de geest. Aanpassingsgedrag en zichzelf kleiner voordoen dan ze zijn. Of het slaat de andere kant op. Kijk mij nou eens sterk zijn, nogal kost het mensenlevens. Compensatiegedrag is dus een gevolg van de verwarring en gebrek aan communicatie over gevoelens. Hoe vaak hoor je wel niet ouders zeggen; “jongens mogen niet huilen”, “watje”, “stel je niet zo aan”. Het gevolg is dus dat jongens zich gaan terugtrekken en sociaal emotioneel armoedig worden.

 

  • Het onderhouden van een gezonde moeder/zoon relatie gaat over een veilige basis zijn en vertrouwen op de autonomie. Geef zonen (maar ook dochters) het gevoel dat ze de vrijheid hebben zichzelf te ontdekken zonder ze te willen snoeien in een vorm waarvan jij denkt dat het beste is. Kinderen hebben ruimte nodig voor verzet anders kan het leiden tot ongenoegen en in het extreme geval, fundamentalisme! Als je deze veilige basis als vrouw niet in jezelf voelt, dan zie je alleen maar de fouten en onvolmaaktheden van je kind. Vrouwen voelen zich dan machteloos in de opvoeding en die machteloosheid wordt gevoeld in het kind.  Het corrigeren van gedrag is noodzakelijk in de opvoeding om eventueel gevaar op te merken. Er is echter een verschil tussen gevaar leren doorzien en angst creëren. Als leerkracht zag ik dat jongens meer het gevaar opzoeken (sommige meisjes ook) maar jongens waren duidelijk in de meerderheid. Het opzoeken van grenzen en ontdekken tot hoever het veilig is, om vervolgens jou aan te kijken hoe stoer hij wel niet is. Dit is leren! Opgroeien gaat gepaard met vallen en opstaan. Ga geen perfectie verwachten van kinderen als je zelf ook niet perfect bent.

 

  • Echte helden zijn mensen die een voorbeeld zijn voor een anderen. Mannen en vrouwen die de vrijheid hebben genomen om een verschil te durven maken. Daarom is het nodig dat moedige mensen deze patronen zien en willen doorbreken. Je niet verschuilen achter dogma’s en tradities maar de moed te hebben om zelf na te denken. Willen we kinderen opvoeden om van zichzelf te houden en een waardevol individu te worden voor de omgeving, begin dan met zelf het voorbeeld te zijn. Doorbreek met elkaar patronen van macht en onmacht/winst en verlies. Hier komt alle ongenoegen in essentie op neer. Dit zijn kinderachtige spelletjes die ongezonde verhaallijnen in stand houden.

 

“My only concern is to set men absolutely, unconditionally free”- Jiddu Krisnamurti