De werking van stress

Verstoring van opgehoopte energie veroorzaakt een stressreactie in het lichaam. Onderstaande illustratie geeft weer wat er gebeurt in het brein en het zenuwstelstel.

werking-van-stressDe informatie over de hond gaat naar het derde brein via een andere weg. De ‘langzame weg’. Als het derde en het tweede brein goed samenwerken, kan het derde brein tegen het tweede brein zeggen dat alles in orde is. Het is een vriendelijke hond en er is geen reden om bang te zijn. Ook al gebeurt dit, dan heeft de eerste reactie al signalen naar het zenuwstelsel van de jongen gestuurd waardoor er stresshormonen in zijn lichaam vrijkomen.

Helemaal diep in ons brein in het gedeelte van het limbische systeem bevindt zich de amygdala of amandelkern, een knooppunt van neuronen waar alle angstacties van afkomstig zijn (Dr. D. Servan-Schreiber, uw brein als medicijn) De amygdala legt verbanden tussen informatie die afkomstig zijn van verschillende zintuigen en koppelt deze aan de emotie. Emoties zijn signalen van het lichaam, die de keuze bepalen van de toestand waarin het zenuwstelsel het effectiefst is. Het limbische brein, de amygdala en de hippocampus maken met elkaar deze keuzes. De amygdala is betrokken bij het signaleren van stress en de hippocampus is betrokken bij het uitvoeren van de lichamelijke respons op stress.

Indien er zich herhaalde, onaangename ervaren emoties in een situatie waarin we ons machteloos voelen blijvend aanwezig is, leidt dit tot stress. De hormoonhuishouding raakt ontregeld door teveel afgifte van stresshormonen. Cortisol is een hormoon dat wordt afgescheiden door de bijnierschors. Als er teveel en te vaak cortisol wordt afgescheiden naar het lichaam veroorzaakt dat als het ware een te hoge alertheid van de amygdala en hippocampus. Over activatie van de HPA-as (hypothalamic-Pituitary-Adrenocorticcal) leidt op den duur tot stress gerelateerde stoornissen zoals depressie, angststoornissen en verslavingsproblematiek.

Indien het stressniveau langdurig onder spanning staat raakt het autonome zenuwstelsel uit balans. Het autonome zenuwstelsel regelt vooral de werking van de inwendige organen. Het regelt onder andere de ademhaling, de spijsvertering en het verwijden en vernauwen van de bloedvaten.

Het autonome zenuwstelsel wordt onderverdeeld in het (ortho) sympathische zenuwstelsel en parasympatische zenuwstelsel. Ieder orgaan heeft een tak van het (ortho) sympathische zenuwstelsel en het parasympatische zenuwstelsel. Indien het sympathische zenuwstelsel, dat verantwoordelijk is voor de vecht-vlucht reactie, permanent wordt belast, raakt door bijvoorbeeld chronische trauma of langdurige stress verstoord. Verstoringen laten zich zien in hartproblemen, hyperactiviteit, kortademigheid, hyperventilatie. Alles wat in verband houdt met de hartslag en ademhaling.

Het sympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor lichamelijk herstel, ontgiften en slaap. Indien het parasympatisch zenuwstelsel overbelast raakt dan kan er een verstoring optreden in het lichamelijk herstel, het ontgiften van het lichaam en de slaap raakt verstoord. Verstoringen treden op in het hormoonhuishouding en het immuunsysteem.