Yogisme, een nieuwe psychopathologie?

Doe jij nog niet aan yoga? Moet je doen. Is goed voor je! Yoga is hot! Letterlijk en figuurlijk. Je hebt allerlei vormen van yoga en voor iedereen is er wat. De meeste yogadocenten zijn bijzonder charismatische mensen in alle soorten en maten. Yogascholen groeien als paddenstoelen uit de grond en het geitenwollensokken gehalte gaat er snel vanaf omdat bekende mensen het opeens ook doen. Zodra mensen met enige invloed iets leuk vinden of het nut van iets inzien, zien opeens heel veel mensen dit ook. Enfin. Goede zaak, toch? Iedereen aan de yoga.

Wees echter gewaarschuwd als je verslavingsgevoelig bent. Het ontwikkelen van een psychopathologie ligt op de loer. Door het balanceren van het neurale zenuwstelsel kunnen er opeens hormonen de overhand krijgen die slechts opgewekt worden door drank en drugs. Voor je het weet is het geen wekelijkse rustmoment maar een verslaving.

Een mogelijke definitie van Yogisme zou kunnen zijn:

Yogisme is een persoonlijkheidsstoornis. Het is een ernstige psychische aandoening die gekenmerkt wordt door het vasthouden aan peace, love en happiness ervaringen. Door het dwangmatig nastreven van blisservaringen ontstaan aanpassingsproblemen in de interactie met “normale ”mensen. Het sociaal functioneren wordt ernstig aangetast.

Symptomen van yogisme:

• Geen gevoel voor humor
• Leven op bleekselderij, bieten- en wortelsapjes
• Ingevallen ogen, vale uitstaling en een uitgemergeld lichaam
• Totaal onbenaderbaar en onuitstaanbaar

Mogelijke behandelmethoden:

• Op de Himalaya zoeken ze nog naar mensen die willen mediteren op een berg om God te vragen of hij nou eindelijk eens naar beneden komt. Heilige taak dus!
• Electroshocks om het brein te resetten naar algemeen geldende aangepaste gedragingen.
• Opname in een nieuwe inrichting “De 5^de dimensie” (gesloten afdeling in het Fries-Drentse Bos).

Alle gekheid op een stokje. Naast de yogascholen ontstaat er een booming business naar online yoga artikelen en yogamode. We willen er kennelijk ook flitsend uitzien op een sticky mat. Er zijn yogascholen met verschillende yogastromingen en het enige wat je kunt doen, is uitproberen en zoeken wat bij je past. Een totale wildgroei in kwaliteit en kwantiteit dus.

Er is gelukkig steeds meer interesse voor  wetenschappelijk onderzoek naar yogahoudingen en de invloed op lichaam en geest. Onderzoekers zijn het erover eens dat er een relatie bestaat tussen materie en bewustzijn en dat door beweging van het lichaam, invloed kan worden uitgeoefend op de kwaliteit van het leven.

“Yogi’s wisten wat wij niet weten”

Mijn inziens is yoga niet alleen een filosofie maar een wetenschap met de nadruk op weten. Yogi’s wisten wat wij niet weten. Ze wisten orde te scheppen in de chaos van het mens zijn. Indien wij de wisselwerking  begrijpen tussen lichaam en geest komt er uniformiteit en inzicht. Als er medische onderbouwingen worden gevonden snappen we ten minste waar het over gaat. Het zou het imago van vaagheid doen verdwijnen.

Dan hoeven we niet te praten over mystieke onzichtbare chakra’s en kundalini maar snappen we waarom het heel veel mensen goed doet. Dat de aandacht mag gaan naar waar het werkelijk over gaat. De verbinding tussen lichaam en geest en het zelf kunnen harmoniseren van de innerlijke beleving op dagelijkse stress. Omdat er zo weinig bekend is, neemt de commercie het over en het beeld ontstaat dat het slechts lichaamsbeoefening is voor goed uitziende slanke, gelukkige mensen in acrobatische eindhoudingen. Zonde, dit maakt de drempel voor een nieuwsgierige beginneling alleen maar hoger.

In het begin had ik een heuse haat/liefde verhouding met de yoga mat (of met mezelf?) Na een tijdje ben ik mij gaan verdiepen in de yogaliteratuur. Vreemde moeilijke onleesbare yogasutra’s en een filosofie met als uitgangspunt het bereiken van verlichting.

Door mij in de literatuur te verdiepen begreep ik er steeds minder van en moest ik anders naar mijn beoefening kijken. Het pad naar verlichting is net als geloven in kabouters. Een beetje onrealistisch. Toch vind ik de bewegingen fijn en geeft het mij rust. Dus stelde ik de vraag; “Wie ben ik op de mat?”

Ik heb geen dagelijkse discipline en sta alleen thuis op de mat als ik daar behoefte aan heb. Als ik op de mat sta, vloek ik tenminste 10 keer. Als ik op de mat sta moet ik heel vaak lachen en soms kan ik wel huilen. Als ik op de mat sta moet ik niet naar bepaalde mannen kijken die van de neerwaartse hond naar de cobra bewegen. Helaas krijg ik dan hele andere dierlijke associaties om vervolgens angstvallig het beeld van mijn echtgenoot bij mij te houden en de mantra; “sorry, sorry, ik zal het niet meer doen, 108 x te herhalen”. Soms lost tijd en ruimte op. Het gevoel even verlost te zijn van al mijn identificaties van vrouw, moeder, dochter, tante, zus, enz….geeft vrijheid.  Na elke les ga ik opgewekt en lichter naar huis. Wellicht is dit wat met verlichting wordt bedoeld. Dat je lichtvoetig, net als dieren, door het leven beweegt.

“Wie naar buiten kijkt, droomt. Wie naar binnen kijkt, wordt wakker”- Carl  Jung