Yogi
Yogisme, een nieuwe psychopathologie?
14/05/2017
Wil je een snoepje?
02/06/2017
Bekijk alles

Vervelend k*tkind!

Hoe veel kinderen horen dit dagelijks of krijgen onbewust dit gevoel van hun omgeving? Meer dan jij en ik verwachten. Het zijn niet eens zozeer de woorden maar ook non-verbale houdingen, waar deze kinderen uiterst gevoelig voor zijn. Als baby’s zijn ze vaak bijzonder aandoenlijk en gevoelig.  Zodra de opvoeding niet verloopt  volgens algemeen geldende normen, worden ouders vaak onzeker en gaan twijfelen aan hun capaciteit als ouders. De kersverse ouders raken de kluts kwijt en het zijn opeens  geen leuke kinderen meer maar uitdagende kinderen. De roze wolk wordt een donder wolk.

Ze kunnen misschien moeilijk in slaap komen, eten slecht, hebben lang zindelijkheidsproblemen en doen niet wat de gemiddelde baby’s/kinderen doen. Al snel komt het besef van de ouders dat hun kind niet helemaal is, zoals ze hadden gehoopt. Dan begint de zoektocht naar hulp. En begrijp mij niet verkeerd. Het is heftig als je niet weet wat er met je kind is en hulp vragen is de bereidheid tot inzicht. De omgeving laat het meestal ook duidelijk merken dat je kind niet helemaal “normaal ”is. Dit is vaak nog wel erger dan het gedrag van je kind. Het gevoel er niet bij te horen en anders te zijn als gezin. Altijd maar opmerkingen krijgen over het gedrag of onderhuids voelen dat aanwezigheid niet op prijs wordt gesteld. Voordat je het weet, ligt sociale isolatie op de loer.

Soms vraag ik mezelf wel eens af of we niet met z’n allen gewoon de schijn ophouden van hoe het allemaal zou moeten heuren in de opvoeding?! En als iemand afwijkend of enigszins uit de pas loopt, willen uitstoten. Bij kippen het is heel normaal om een pikorde te hanteren. Het zou best kunnen zijn dat we diep geprogrammeerd zijn om alles wat afwijkt, af te stoten. Survival of the fittest. We zoeken bewust en onbewust een zondebok waar we al onze ongenoegens op kunnen projecteren om maar niet naar onszelf te hoeven kijken.  Hoe veel makkelijker is het om als maatschappij, school, familie, gezin de aandacht te verleggen naar wat niet deugt aan de ander i.p.v. wat deugt er niet aan mij en hoe kan ik aan mijn eigen tekortkomingen werken.

Vaak blijven we hangen in ongenoegen of wanhoop en blokkeren we vooruitgang. Dit gaat uiteraard niet met opzet. De confrontatie met schuldgevoelens (ik doe het vast niet goed) of schaamtegevoelens (ik hoop maar niet dat anderen merken dat ik een waardeloze ouder ben).  Met dit soort gedachten en gevoelens komt er geen ruimte voor nieuwe manieren van denken en voelen. Hoe kun je anders denken en vicieuze cirkels doorbreken?

Het begint met acceptatie en het aanvaarden van de situatie zoals die is. Zweverig? Nee, hoor. Laat het nou eens zo zijn dat de mens evolueert. Ons brein kent meer mogelijkheden om geavanceerder te kunnen denken. We weten inmiddels dat ons brein  flexibel is en we nog niet eens de volledige capaciteit benutten om nieuwe verbindingen aan te maken. Van de focus op primaire gedragingen (vechten, vluchten of bevriezen) kunnen we boven onszelf uitstijgen naar liefdevolle wezens in plaats van blijven hangen in zelfbeklag en slachtofferschap. Het cultiveren van gevoelens als compassie, vergeving en liefde is geen taal voor dwaze monniken of hopeloos romantische zielen . Het ligt in ieders bereik.  Elkaar accepteren en de ontmoeting aangaan zonder de behoefte voelen een ander te willen manipuleren.

Hoe kun je een ander accepteren?

  • Begin bij jezelf. Kun jij jezelf echt accepteren. Je goede kanten en minder fraaie kanten of probeer je jouw mindere fraaie kanten te verdoezelen door jezelf beter voor te doen dan je bent. Haal je andere mensen naar beneden om jezelf beter te voelen? Vermijd je bepaalde mensen omdat je gewoon niet weet hoe ze met ze om moet gaan?
  • Als je negatieve gevoelens ervaart, hoe ga je hiermee om? Ligt het altijd aan de ander of heb je de moed om te ontdekken waarom je je zo kapot ergert. Van wie krijg je negatieve gevoelens? Die komen toch echt van jezelf!
  • Let op de volgende zinnen: dat hoort niet, dit is niet eerlijk, nou ja, zeg, die is gek! Wie denkt hij/zij wel niet dat ie is. Er klinkt een duidelijk oordeel in de zinnen. Probeer eens alert te zijn op deze zinnen en veroordeel jezelf vooral niet. Anders kun je de cirkel van verwijten en oordelen niet doorbreken. Wat je vaak in een ander veroordeelt is een pijn punt in jezelf.
  • Luister tussen de zinnen door. Dit is lastig maar wel te leren. Mensen die bijvoorbeeld heel veel klagen. Alle aandacht naar zich toe willen halen, agressief zijn, zichzelf erg zielig vinden en zich machteloos voelen. In plaats van iets te moeten oplossen voor de ander, probeer eens stil te zijn tijdens het luisteren en niet meteen te reageren. Alle communicatie komt op hetzelfde neer. We willen allemaal gezien en gewaardeerd worden. Vriendelijk knikken en aanwezig zijn is genoeg. Ga de ander niet bevestigen in zijn ellende.  Alleen al zeggen, oh wat vervelend voor je. Wat heb je nodig om je weer beter te voelen? Zodra er iets uitkomt als; geld, een baan, nieuwe partner of iets buiten jezelf, Stop even. Veranderingen komen niet van buiten maar vanuit een andere waarneming op de situaties om je heen.

Wat heeft dit te maken met de titel? Nou, eigenlijk alles. Laten we elkaar proberen te begrijpen in plaats van elkaar te veroordelen. Heel veel kinderen en mensen hebben behoefte aan echte ontmoetingen vanuit liefde, begrip en respect. Acceptatie is ook loslaten van projecties  die je voelt, zoals haat, venijn of ongenoegen. Je bent niet alleen. Een betere wereld is echt mogelijk.

“Understanding is the first step to acceptance and only with acceptance can there be recovery”- JK. Rowling